Bazılarımız Yalnızlığı Seçer

  Martıların arasında dolaşan bir karga.
  Sadece martıların yaşadığı bir diyarda nerden ve nasıl geldiğini,ailesinden kopup orada ne şekilde,hangi şartlarda terk edildiğini bilmeyen bir karga.Bir yerlerde bir şekilde bir anne babadan olduğunun farkında.Martılar tarafından dışlanan,simsiyah,çirkin bir karga.Onlar gibi olamayan istese de değişemeyen bir karga.Ne kadar iyi olsa da diğerleri tarafından aralarına alınmayacağıın farkında olan,yalnız,örselenmiş,çabalayarak daha da dibe batan...
  Onlar aç kalmazlardı.Gerek insanlar çatılarına yiyecekler bırakırlardı gerek kendileri denizlere dalar karınlarını doyururlardı.Çöplükleri mesken tutarlar,askerler gibi dizilirlerdi adeta.Yılmaz çabalardım.Bu kadar martının bir arada olduğu bir yerde mücadeleyi asla bırakmadım.Çoğu zaman onlarla bende dalardım çatılara,çöplüklere.Ama onlar gitmeden yemem imkansızdı.Onlar gittiklerinde de yiyecek bir şey kalmazdı.
  Hepsinden tecrübeli hepsinden cesurdum.Onlar hep sürüye bağımlılardı.Bense sadece kendinden sorumlu özgür bir kuştum.Bağlı olduğum bir sürü bir aile bir arkadaş ya da her neyse hiçbirinden yoktu.Bağlı olduğum tek şey yalnızlığım ve benliğimdi.

---


 Günlerce aç kaldığımı,halsiz düşüp uçamadığımı bilirim.Kimse yardımıma gelmez kimse gözünün ucuyla dahi bakmazdı bana.Onların görmek istemediğiydim.Hepsinden daha cesaretliydim.Bir lokma için dört martının arasına daldığımı bilirim.Onlar beni ne kadar gagalasalar ne kadar tüylerimi yolsalarda vazgeçmem aklıma koyduğumu yapmaktan.Onlar gibi değilim.Kimseye güvenle sırtımı yaslayamam.Kimseden hayatta kalmak için yardım dilenemem.Böyle böyleyim.ve hepsinden daha iyiyim.Biliyorum.
  Nasıl büyüdüm farkında değilim.Doğamın gerektirdiği her şeyi yaşadım.Tüm mevsimleri geçirdim.Çok zaman geçti ölmedim.Kimleri neleri gömdüm ben hala ayaktayım.Hepte ayakta kalacağım.
  Yaşıma hürmet etmediler.Küçükken ezildim,gençliğimde görmediğim eziyet kalmadı.Şimdi ise yaşadıklarımı düşünerek hayıflanıyorum.Geçmişteki durumumdan daha iyi halde değilim.Ama yine de bu zamanıma da şükrediyorum.
  Uzaklardaki diyarları bilirsiniz.Herkes bilir oraları.Bende bilirim.Uzak diyarlarda başka kargaların da var olduğunu duydum.Tabi ki olacaklar.Tanrı'nın bir lutfu olamam ya.
  Göçmen kuşlar buradan da geçerler.Bir süre kalır yollarına devam ederler.
   
  Benim gidecek bir yolum yok.
  
  Bazen kalmazlar bile.Uçup giderler öyle rüzgar gibi.Aralarına karışıp onlarla konuşmaya çalışırım.
  Ne zaman buraya uğrasalar biriyle hep sohbet ederiz.İçlerinden bir tanesini dostum sayarım.Söz konusu yerleri ondan öğrendim.O anlatırken bazen hiç gitmese dediğim de olur.O benden ne kadar hoşlanmasa da derdim beni sevmesi değil.Sevilmemeyi dert etmiyorum kendime.Onun da benimle konuşmasının tek sebebi gördüklerini,tecrübelerini paylaşıp böbürlenmek.Olsun.Güzel
hikayeler anlatarak mutlu ediyor beni.
  Son gelişinde epey kafamı kurcaladı söyledikleri.Hep aynı şeyden bahsederdi.Ama bu sefer gerçekten düşündürdü beni.'Neden' dedi.'Neden aileni aramıyorsun?Başka diyarlarda senin gibisi çok.Belki bir eş bile bulursun kendine kim bilir?Kim bilir belki de çok saygı duyar katıldığın sürü sana.'.Sustum bu sefer.Sadece sustum.O konuşurken kafamda canlandırmaya çalıştım söylediklerini.Hayal ettim.Düşündüm;'Benim gibiler' ne demekti?Kimdi onlar?Gerçekten varlar mı?Yoksa palavramı hepsi.
  Ailemi düşünmüyorum.Onlar haklı veya haksız yere burda yalnız başıma bırakıp gitmişler beni.Ardımdan ağlasalar ne fayda?Ama bir 'gelecek'.Beni düşündüren asıl neden;'gelecek'ti.
  Martılar gibi bir sürüm olsa.Benim de aynı gölcükten su içebileceğim birileri olsa.Onların birbirlerine sarıldıkları gibi bende sarılsam dostlarıma yahut hiç bulamadığım aşkıma.Evet aşkıma.Sonra bir yavrum olsa ve uçarken , ona uçmayı öğretirken martıların saldırısına uğrayıp yavrumu düşürsem bir köşeye.Korkup kaçıversem arkama bakmadan.Acı çığlıklarını duysam da sadece kendi canımın derdine düşsem.Sonra o...Sonra o martılar tarafından dışlansa.Aç kalsa,yalnız kalsa,kendini orada bırakan ailesi ardından küfürler savursa,isyan etse kaderine.'Neden' diye sorsa...Ben rahat uyusam her gün.Benim diyarıma yavru bir martı düşse yanlışlıkla.ve dışlasam onu dövsem aç bıraksam,dövdürsem ama canını almasam.Onu her gün diri diri mezara gömsem.
  Bir anda irkildim ve suskunluğumu bozdum arkadaşıma karşı.'Hayır ben o değilim.Beni buraya kim getirdi,kim bıraktı,neden burdayım?Bilmiyorum.Ama burda kalmak zorundayım.' Onları işaret ettim; 'Ben onlar gibi değilim.Olamam.Ben farklıyım ve hep öyle kalacağım.Son nefesime kadar savaş vermem gerekse de...'